|
||||||||
“Blues craftmanship at its best, while exuding a warmth and timeless elegance…“ Bad Temper Joe (BTJ) is een “old school” blues artiest uit Bielefeld, in het noordoosten van Noordrijn-Westfalen. Hij speelt al gitaar vanaf zijn 15-de en is beïnvloed door Bob Dylan, maar ook door B.B. King, Buddy Guy, Muddy en andere blues “groten”. Zijn artiestennaam moet je niet letterlijk nemen en heeft niets met slecht humeur te maken, maar meer met het feit dat hij tijdens zijn optredens niet veel zegt en heel introvert lijkt. In 2014 debuteerde BTJ met ‘Sometimes a Sinner’. Het album profileerde hem als liefhebber van de slidegitaar. Na de dobro resonatorgitaar -een door John Dopyera ontwikkelde akoestische gitaar waarbij het geluid versterkt wordt door een of meer metalen conussen, de zogenaamde resonatoren- ontdekt hij de Weissenborn gitaar. De Weissenborn -ook wel lap steel, slidegitaar of Hawaï gitaar genoemd, is een gitaar met stalen snaren die op de schoot wordt gelegd en bespeeld- is een gitaar die rond 1920 door Hermann C. Weissenborn werd ontworpen voor het gebruik in Hawaï muziek. De gitaar onderscheidt zich door een zeer eigen geluid dat ontstaat doordat de hals van de gitaar helemaal hol is en geen fretten bevat. De kam is extreem hoog, zodat de snaren ver boven de hals liggen en met een slide bespeeld dienen te worden. BTJ’s tweede album ‘Man for the Road’ (2014) werd volledig live opgenomen met de Weissenborn. Opmerkelijk is het dat op Joe’s volgende album ‘Tough Ain’t Easy’ (2015) totaal géén slidegitaar te horen is. In 2016 volgde ‘Double Trouble’ én de EP ‘Double Trouble’, wat een tweeluik lijkt te zijn. Een jaar later bracht hij ‘Solitary Mind’ (2017) uit én uit ‘Bad Temper Joe and His Band’, zijn eerste album met band. In 2017 tourde BTJ solo in België. Hij trad toen op in Café de Loge in Gent, waar zijn show voor een beperkt aantal mensen opgenomen en als ‘Ain’t Worth a Damn’ ingeblikt werd. Als opvolger voor zijn zesde (dubbele) studio album ‘The Maddest of Them All’ (2019) werd er bij het Duitse label Time Zone de EP ‘The Memphis Tapes’ op vinyl uitgebracht. BTJ, die in Memphis als (enige EU-) finalist van de IBC was, nam solo, met geluidsman Daniel Crockett en producer Jakob Eismann de tracks op in de gekende Sun Studio (Howlin’ Wolf, Junior Parker, James Cotton, Elvis, Johnny Cash…) in Memphis, TN. Hij stak hiervoor zes oudere nummers in een nieuw jasje. ‘One Can Wreck it All’ is al Bad Temper Joe’s zevende studio album. Met een minimum aan bezetting en instrumentatie slaagde BTJ erin een krachtig en beklijvend geluid te ontwikkelen in de twaalf origine songs, die hij in wisselende bezetting met Washboard Wolf, Ian Andrtews, Moritz “Moe” Herrmann, Marcel Rahe & Alexander Scholten-Luchsen opnam. De songs rammelen door het voetengestomp, het slaan op het wasbord en de slagen op de keteltrom of basdrum. Ze lijken bij elkaar te worden gehouden door de groove en de roestige snaren van een oude gitaar. Op ‘One Can Wreck it All’ leunen de nummers dicht aan bij de traditionele Mississippi blues. De opener “The Night Johnny Cash Quit Doing Pills”, een vlotte shuffle, is een nummer dat vooral door een van BTJ’s resonator slide gitaren kleur krijgt. Ontwaken kan met de glimlach op “Early Morning Blues”, de country blues die door de harmonica van Rahe, het bakken van een vers eitje soms wel eens opverbodig maakt: “Call me crazy, call me lazy. Guess I’ve got them early morning blues…”. De blues worden nog intenser en gevoeliger op “Hole in My Pocket”, “Don’t Mess With a Mule” dat BTJ als uitstekende fingerpicker etaleert en de titelsong, “One Can Wreck It All”. Marcel Rahe is er opnieuw bij -en hoe!- op de mooie country blues “Crazy World” en “If Her Hair Ain’t Longer Than Mine”, waarin Washboard Wolf wat extra vaart aan het nummer geeft. “Road Works Rock” is al de volgende shuffle en voor de liefhebbers van wat extra fingerpicken of country blues is er ook nog “Me and My Rockin’ Chair” of “I’ll Never Get Well No More”. Allemaal gespeeld op één van de resonator gitaren die speciaal door Peter Wahl voor Bad Temper Joe zijn gemaakt en, die aan zijn slide spel een magische kracht lijken te geven. ‘Once Can Wreck It All’ sluit de deuren na “The Promise”. Het is nog een laatste keer genieten van BTJ’s signature fingerpicken en zijn warme stem. “Op ‘One Can Wreck it All’ is een erg productieve Bad Temper Joe opnieuw te horen met eigen composities en met zijn signature resonator gitaar, waarmee hij een prominente rol inneemt in de Duitse bluesscene. Een “must” voor de liefhebbers van de meer traditionele Mississippi blues…“ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans Release: 12/03/2021
Album track list: 01. The Night Johnny Cash Quit Doing Pills – 02. Early Morning Blues – 03. Hole in My Pocket – 04. Don’t Mess With a Mule – 05. One Can Wreck It All – 06. Crazy World – 07. Wishing Well – 08. Road Works Rock – 09. Me and My Rockin’ Chair – 10. I’ll Never Get Well No More – 11. If Her Hair Ain’t Longer Than Mine – 12. The Promise / Music/Lyrics by: Bad Temper Joe ℗ & © 2021 - Produced by: Henning Strandt | Album credits: Bad Temper Joe: vocs, guitars, piano, foot stomping, kettledrum / Washboard Wolf: washboard, kick drum, percussion / Ian Andrtews: vocs, kettledrum / Moritz “Moe” Herrmann: vocs, kettledrum / Marcel Rahe: harmonica, vocs / Alexander Scholten-Luchsen: piano, vocs Discography BAD TEMPER JOE: One Can Wreck It All [2021] | The Memphis Tapes (vinyl) [2020] | Haunt, w/Fernant Zeste [2019] | Nova (Nothing to Say) (single) [2019] | Battle cry Blues (single) [2019] | Races to Run (single) [2019] | Our Love (for Livia) (single) [2019] | The Maddest of Them All (2CD) [2019] | Timezone Tracks - November 2018 (compilation, #2: “Double Trouble”) [2018] | Ain’t Worth a Damn – Live Concert Recording, @ Café de Loge, 05/11/17 – Ghent, BE [2018] | Bad Temper Joe and His Band [2017] | Solitary Mind [2017] | Double Trouble (EP) [2016] | Double Trouble [2016] | Tough Ain’t Easy [2015] | Man for the Road - Live [2014] | Sometimes a Sinner [2014] | |
||||||||
|
||||||||